بررسی و اجرای فن آوری Root ball (توپ ریشه) در کاشت درختان

موضوع: بررسی و اجرای فن آوری Root ball (توپ ریشه) در کاشت درختان

تهیه و تدوین: مهندس عبداله سلطان احمدی

مقدمه

لزوم ایجاد فضای سبز (درختکاری) با نمادی مشخص به منظور هویت بخشی سریع با اجبار به واسطه عدم امکان کاشت نهال یا گونه گیاهی با سن و حجمی کوچک در خارج از موعد مقرر و یا به منظور تامین به موقع سرانه فضای سبز محل، ضرورت بررسی عمیق و اجرای دقیق فن آوری توپ ریشه و جابه جایی درخت با رنج سنی متفاوت از خزان پذیر تا خزان ناپذیر را بیش از پیش نمایان می سازد.

بررسی دقیق موضوع و روش های اجرایی فعلی در کشورمان نشان از گسترش اندک این فن آوری و در عین حال اجرایی خفیف و برگرفته از تجربیات مقطعی تعدادی از پیمانکاران بدون توجه به مسائل علمی روز دنیا دارد. در این مقاله سعی بر انتقال خلاصه ای از جدیدترین روش های Root ball  بدون استفاده از ماشین آلات مکانیکی و پنوماتیکی و آموزش علمی موضوع برای آشنایی بیشتر متخصصین و ناظرین گردیده است.

طرز صحیح عملیات جابه جایی درخت

A- عملیات قبل از گود برداری

1- اگر خاک بستر خشک است باید آن را کاملا آبیاری و مرطوب کرد «حداقل 4 روز قبل از جا به جایی» به علاوه پس از حفر شیار نیز گودال را غرقاب کنند.

2- تعیین قطر توپ ریشه به تناسب قطر تنه

3- قطر شیار اطراف توپ ریشه با لحاظ کردن قطر توپ ریشه حداقل 50 سانتی متر است.

4- تعیین جهت شمال برای رعایت جهت در هنگام کاشت و جلوگیری از آفتاب سوختگی.

5- طناب پیچ کردن شاخه های پایینی برای سهولت برداشت درخت و جلوگیری از شکستن شاخه ها.

6- حذف شاخه های اضافی «هرس و پوشاندن محل برش باچیپ پیوند.

نکته: برای هرس درختان خزان پذیر حذف دو سوم شاخه ها الزامی است و حذف شاخه های اضافی پایینی بسیار موثر است در واقع ایجاد تعادل بین نسبت ریشه و ساقه نقش موثری در جابه جایی درختان دارد. ضمنا تاکید بر جابه جایی درختان خزان ناپذیر در طی ماه های آبان تا فروردین از نکات ضروری است.

B- تناسب بین قطر و عمق، توپ ریشه

نکته:

الف- درختان با قطر بیشتر از 11 نیاز به توپی بین 5/0 تا 2/1متر دارند

ب- به ازاء هر 5/2 سانتی متر قطر تنه، توپ ریشه ای باید حداقل 30 سانتی متر قطر داشته باشد.

C- گودبرداری

1- عمق شیاری که از قبل تعیین شده می بایست بیش از 5/1 متر باشد تا مراحل قطع ریشه را سهولت بخشد. " گودکنی در بخش ریشه های موئین به شکل عمودی بوده و پس از آن کمی مایل به طرف داخل توده حفر شود» توضیح اینکه ریشه های موئین در عمق 0 تا 40 سانتی متری خاک رشد می نمایند.

نکته: لازم است قبل از حفر هرگونه گودال در معابر شهری هماهنگی لازم با ادارات خدمات دهنده (آب، برق، گاز و مخابرات) جهت جلوگیری از قطع شبکه و لوله ها و... انجام پذیرد.

2- ریشه های بسیار قطور در سطح خاک را توسط اره تربر تیز قطع و سپس به حفر شیار ادامه دهید.

3- قطر بخش پایینی توپ ریشه باید 30-15 سانتی متر کمتر از قطر بالایی ریشه باشد.

D- گونی پیچ کردن

1- روش متداول: عبارتند از پیچیدن گونی (گونی باید قبلا مرطوب شده باشد و دارای بافتی سفت و محکم باشد) دور محیط توپ ریشه و سپس دوختن دو سر چتایی به هم با استفاده از نخ پنبه ای و سوزن مخصوص به صورت زیگزاک، به طوری که دو طرف چتائی با این مدل دوخت کاملا به صورت کششی به یکدیگر متصل گردند، بدیهی است فواصل دوخت باید کم بوده و ترجیحا از 10 سانتی متر قبل از انتهای گونی انجام پذیرد. طبیعی است به واسطه شکل کله قندی توپ ریشه هرچه عملیات دوخت به سمت پایین قطر توپ ریشه امتداد یابد، می بایست چتایی به صورت یکدست و محکم به دور توپ ریشه پیچیده شده باشد تا از ریزش توده خاک جلوگیری نماید.

پس از اتمام مرحله اول می بایست یک قطعه گونی به اندازه قبلی (برابر با محیط توپ ریشه)در جهت مخالف چتایی قبلی دور توپ ریشه پیچانده شود طوری که از تنه درخت آغاز و پس از گذر از قسمت انتهایی توپ ریشه و قسمت دیگر توپ به تنه درخت ختم گردد. جهت تسریع در این عمل دوسر چتائی را پس از گذراندن دور تنه درخت به یکدیگر به صورت ضربدری گره می زنند. سپس قسمت های اطراف چتائی جدید را به چتایی قبلی با همان روش دوختن زیگزاک با سوزن مخصوص و نخ پنبه ای به هم وصل می کنند.

توضیح: در این روش هیچ گونه طناب پیچی توپ ریشه صورت نمی گیرد و فقط به پیچیدن گونی دور توپ ریشه اکتفا می گردد و این یکی از بزرگ ترین معایب این روش است، چون در خاک هایی با بافت سبک موجب از هم پاشیدن خاک و در نهایت خشکیدن درخت را فراهم می آورد.

2- روش علمی: گونی را به دور توده ریشه پیچیده و گوشه های گونی را با میخ محکم کنید. گونی باید خوب و محکم باشد و بخش های لق و شل توسط میخ دوخته شوند. توده خاک بزرگ گونی پیچ شده را بهتر است با طناب استحکام بیشتری ببخشید. این کار برای توپ های ریشه به قطر 75 سانتی متر یا کمتر لازم نیست، مگر اینکه خاک بستر شنی یا سبک باشد. برای بخش فوقانی و تحتانی طنابی به قطر 5/1 سانتی متر یا طناب چهار لا مناسب است و بخش میانی را می توان با طناب نازک (6 میلی متر) بسته بندی کرد. از دو روش حلقه و گره زدن برای طناب پیچی استفاده می شود:

الف: روش حلقه باز

در این روش طناب بخش فوقانی و تحتانی را بسته و سپس قطعات طناب آماده شده را که همراه قلاب و گیره است، به این دو رشته متصل می کنند. این روش ساده و سریع است. چون لازم نیست تمام طول طناب مورد نظر را از حلقه های نصب شده بگذارنند. حلقه بالایی می بایست 30 سانتی متر کوتاهتر از قطر توپ ریشه باشد. حلقه یا قلاب بالایی را با فاصله 15 سانتی متر از لبه توپ قرار داده و به وسیله گره مربعی محکمی می بندند و آن را توسط چند میخ دوخت محکم می کنند. قلاب تحتانی را نیز نزدیک انتهای توپ پیچیده و آن را نیز با گره ای محکم می کنند. سپس قلاب ها را با فواصل مساوی در حلقه بالایی و پایینی قرار داده طوری که هر قلاب پایین وسط دو قلاب بالایی باشد. فواصل بین قلاب ها بسته به اندازه توپ و نوع خاک بستر می تواند از 15 تا 45 سانتی متر باشد. برای استحکام بیشتر هرچه جنس خاک سبک تر باشد قلاب ها نزدیک تر به یکدیگر قرار می گیرند. یک سر طناب را به قلاب بالایی وصل و به صورت متناوب به قلاب های پایین متصل می کنند. بند پیچی کردن می بایست تا حد امکان محکم و سفت باشد و به توپ ریشه استحکام ببخشند. شل بستن طناب نه تنها کمکی به انتقال نمی کند بلکه استحکام توپ را نیز کاهش می دهد.

ب: روش دوم

مانند روش قبل است با این فرق که حلقه بالا و پایینی را موقتی به طور می بندند و پس از بستن طناب های عمودی از راست به چپ حلقه های پالایی و پایینی را دوباره سفت می کنند (گره مربعی)

نکته: در بیشتر خاک ها ریشه های موئین و مکنده در عمق 50-40 سانتی متری بخش بالایی خاک «لایه سطح الارض» قرار دارند. لذا اگر منظور حفظ ریشه های مهم است می بایست به نسبت، عمق توپ ریشه کمتر و قطر آن زیادتر باشد تجربه نشان داده است که هنگام جابه جایی توپ ریشه هایی که عمق زیادتر دارند، کمتر شکسته و متلاشی می شوند. این اطلاعات مربوط به خاک های لومی است و برای خاک های سبک تر نیاز به ابعاد بزرگتری است. درمجموع هرچه خاک سنگین تر باشد جابه جایی درختان راحت است.

نکته مهم: آبیاری سنگین حداقل 4 روز قبل از عملیات جا به جایی از ضروریات مهم در موفقیت عملیات است زیرا رطوبت داشتن خاک در استحکام خاک و جلوگیری از شکسته و پاشیدن خاک موثر است.

E: برداشتن درخت از گودال

در قدیم جهت برداشتن درخت از گودال از فرو کردن دو میله عمود برهم در تنه درخت و بلند کردن درخت با استفاده از این دو میله عمل می نمودند. که البته این روش امروز مردود و منسوخ گردیده است. بهترین روش جهت برداشتن درخت از گودال مهار کردن توپ ریشه از قسمت تحتانی به وسیله دو تسمه از جنس پارچه های ضخیم و در نهایت بلند کردن توپ ریشه است.

F: کاشت درخت

1-    به طور کلی جهت کاشت درخت نیاز است درخت گونی پیچ شده توسط جرثقیل بلند شود. یکی از مهم ترین امور استفاده از اهرم های انتقال است که جهت برداشتن درخت از کنار جرثقیل و گذاشتن روی کفی استفاده می گردید.

2-    بهتر است بن درخت 5-4 سانتی متر بالاتر از سطح قبلی نسبت به زمین قرار گیرد. بخش روئی توپ ریشه می بایست نزدیک سطح نهایی خاک باشد. در موقع کاشت باید ابعاد چاله حداقل 30 سانتی متر و حداکثر 60 سانتی متر بزرگ تر از ابعاد توپ ریشه باشد و خاک زیر چاله نیز بهتر است دست نخورده و بکر باشد تا کمتر نشست کند. همچنین بهتر است چاله به شکل گلدان حفر گردد. خاک روئی چاله حفر شده برای پر کردن 30 سانتی متر فضای خالی مناسب است و خاک زیرین چاله باید به بیرون انتقال یابد، پس از قرار دادن توپ ریشه در چاله می بایست چتایی قسمت فوقانی باز گردد. (چنانچه چاله کاشت از اندازه فوق بزرگ تر باشد موجبات کج شدن درخت و انحراف به اطراف «لنگر انداختن» را فراهم می آورد.)

3-    نصب قیم به دو روش قیم تک و مهار کردن تنه درخت با طناب از سه طرف با طناب برای درختان با ارتفاع بیشتر انجام می شود.

4-    کیفیت خاک: برای پر کردن چاله چنانچه خاک رسی و سنگین باشد باید مقداری peat moss (پیت موس) و ماسه بدان افزوده شود تا ضمن سبک تر شدن، زهشکی و تهویه خاک به آسانی صورت گیرد و چنانچه خاک، ماسه ای باشد برای تقویت آن در جهت حفظ رطوبت بهتر است بدان هوموس (Humus) افزوده شود. چنانچه در محل کاشت به لایه های Hard caliche (سخت کلیسی) و نمکی خاک در مسیرهای که محل تردد یا پیاده رو بوده است برخورد گردد تفویض و اصلاح خاک ضروری است. خاک مطلوب خاکی است که اصطلاحا به آن لومی غنی Rich Loam می گویند و باید دارای PH مناسب و زهکشی خوب باشد. چنین خاکی از طریق ترکیب مناسبی از ماسه، پیت موس، کمپوست (Compost)، برگ های پوسیده، کود حیوانی و خاک به دست می آید.

نکته مهم: درمورد درختان و درختچه های خزان دار، بهتر است کمی کود کامل دیر تجزیه شونده را با خاک مخلوط کنند  و در حفره بریزند. این کود نیتروژن، فسفر و پتاسیم مورد نیاز گیاه را به طور تدریجی، در طول سال در اختیار آن قرار می دهد لیکن در زمان کاشت گیاهان همیشه سبز، هیچ کودی نباید به خاک افزوده شود. دلیل این امر آن است که در یک سال اول زندگی در محل جدید، این گیاهان بسیار نحیف هستند. بنابراین، ریشه ها نشان از مواد شیمیایی سریعا صدمه می بینند. چنانچه احساس شود که گیاه شدیدا به کود نیاز دارند، در آن صورت مقدار اندکی کود دیر تجزیه شوند را می توان بر سطح خاک، در زیر لایه مالچ، پخش کرد. ضمنا باید مراقب بود که کود نزدیک به ریشه نباشد موکدا توصیه می شود که گیاه را تا همان نقطه ساقه که قبلا در نهالستان در خاک قرار داشته است در محل جدید و کاشت هم باید در خاک قرار داد. این نقطه، از روی تفاوت رنگ در تنه مشخص می شود. متراکم کردن خاک به منظور هواگیری و خارج کردن هوا از خاک با پا از ضروریات است.

5-    مالچ دهی پس از گذشت به منظور جلوگیری از تبخیر سطحی و روش علف های هرز سودمند است این مالچ را روی سطح کاشت می ریزند. مالچ هم از جنس آلی و هم از جنس معدنی وجود دارد.

G- آبیاری

1- ایجاد تشتک در اطراف درخت

2- به منظور هواگیری چاله و خارج کردن حباب های هوا اولین آبیاری می بایست بلافاصله پس از کاشت و به صورت کامل و سنگین صورت پذیرد.

3- حداکثر 2 بار آبیاری در هفته برای دو ماه اول کاشت در فصل بهار و تابستان

4- غذادهی و آبیاری از طریق برگ «هفته ای یکبار» برای ماه اول

منابع

1- جابجایی و باز کاشت درختان بزرگ- نویسنده: ریچارد- و- هریس- مترجم   رویا  ؟ - فروردین 1370

2- جابجایی درختان و درختچه ها- مترجم غزاله روحانی-مولف؛ هملیک- ناشر سازمان پارک ها و فضای سبز شهر تهران.

3- طراحی باغ پارک- تالیف مهندس جمشید حکمتی- ناشر مهندس جعفر سیا؟ ............

4- فیزیک خاک- مترجم دکتر امین علیزاده- ناشر- دانشگاه امام رضا (ع) مشهد- 1383

5- باغبانی تزئینی- مولف – JACK- E>INCELS- مترجمین – مهندس منوچهر کرکان- خیام فولادی تالاری- مهندس نادر نارونی- ناشر- سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران- 1372

جابجایی درختان

انتقال موفق نهال درختان به زمین به عملیات تولید و تصمیمات اتخاذ شده قبل از آنکه هرگونه عملیات در زمین بیل خاک برگردانده شود، بستگی دارد. انتخاب گونه های مناسب و بستر با کیفیت براساس خصوصیات محل کاشت، مراقبت پس از کاشت، اندازه نهال منتقل شونده، خصوصیات توده ریشه نهال و عملیات بسترسازی برای اینکه بتوانیم به طور موفق نهال درخت را به زمین کاشت منتقل کنیم لازم است نتیجه توجه به این جزئیات زمانی مشخص می شود که نهال انتقال یافته بالغ می شود و اهمیت آن برای زمین شما افزایش می یابد. درختان در موقع انتقال نهال به زمین اصلی دچار استرس می شوند که در وحله اول مراحل تغییر در توانایی آنها در جذب آب دراثر از بین رفتن تعدادی از ریشه هایشان می باشد. استرس آبی دلیل اولیه بروز مشکل و واردشدن استرس است. از بین رفتن ریشه ها بر فرآیند تولید و توزیع ترکیبات هورمونی که رشد ریشه را تنظیم می کند، تاثیرگذار است که ذخیره کربوهیدرات را کاهش داده و درنتیجه بر میزان انرژی قابل دسترس جهت ریشه زایی سریع، تاثیر می گذارد که برای بقا و حیات نهال انتقال یافته به زمین اصلی مهم می باشد. توانایی یک درخت در حفظ مقاومت خود پس از انتقال نهال، تعیین کننده موفقیت یا عدم موفقیت کاشت می باشد. درختان موجود در بازار سه روش تهیه می شوند: ریشه لخت، توپی شده (گلوله شده) و پیچانده شده درون پارچه (  --------) و گلدان از جمله گلدان در گلدان (pot-in-pot) و گلدان در زمین((in-ground container

ریشه لخت  Bare-root

سیستم تولید ریشه لخت، چندین مزیت دارد. درختان با ریشه لخت با هزینه کمتر از سایر درختان تولید می شوند که این امر به دلیل حفر کردن آسان سوراخ کاشت و نگهداری و حمل آسان این گیاهان می باشد (زیرا زمان کاشت، خاک با ریشه همراه نیست) سیستم ریشه را می توان بررسی کرد و ریشه های نامرغوب یا ناقص را حذف نمود. دامنه نوسان اندازه درخت در نهال های با ریشه لخت محدود است که این به دلیل ناتوانی درجابجایی درختان بزرگ تر می باشد. محدودیت های فصلی در الین سیستم تولید بیشتر است چراکه درختان با ریشه لخت باید در حفره کاشته شده و در فصل خواب منتقل شوند. لازم است که با نهالهای دارای ریشه لخت با احتیاط کار شود تا از خشکیدگی ریشه جلوگیری شود. درختان و ریشه لخت غالبا نیاز به قیم دارند تا پس از رویش برگ در اثر وزش باد سقوط  نکنند.

ریشه توپی و درون پارچه (B & B): Balled burlapped

قدیمی ترین شیوه برای فروش نهال های انتقال یافته به زمین می باشد. این درختان در اندازه های مختلفی وجود داشته و معمولا در خزانه ها وجود دارند. در روش B & B در مقایسه با روش نهال های با ریشه لخت، درختان را می توان در طی مدت زمان طولانی تری کاشت و نیاز به نگهداری کمتر دارند و ضمنا کمتر دستکاری می شدند. این درختان را به طور دستی و یا با استفاده از بیل مکانیکی می توان کاشت و هر موقع که زمین یخ نزده است می توان آنها را منتقل نمود. شکل توپی ریشه به راحتی قابل تغییرات تا شرایط کاشت مثل خاک های فشرده یا سفره آب بالا را تسهیل کند.  به دلیل وزن خاک موجود در ریشه، پس از کاشت کمتر نیاز به قیم زدن می باشد. معایب این شیوه آن است که معمولا 95 درصد سیستم ریشه اصلی درخت در مزرعه باقی می ماند. وزن خاک در درختان بزرگ تر باعث افزایش هزینه حمل با نقل شده و نیاز به تجهیزات تخصی جهت دستکاری و کاشت درخت است.

گلدان های قرار گرفته بر روی سطح زمین Above- grouns containers

امتیاز این شیوه آن است که درخت را با همه سیستم ریشه اش می توان به زمین اصلی انتقال داد. محیط های مصنوعی با زهکشی خوب که دراین گلدان ها استفاده می شوند، بسیار سبک تر از خاک مزرعه موجود در درختان B & B می باشد و لذا هزینه حمل و نقل این درختان کمتر و کار با آنها آسان تر می باشند استفاده در گلدان های درون خاک نیز وزن توپی ریشه درخت را کاهش می دهد. درختان تولید شده در گلدان های بالای سطح زمین جهت کاشت در هر زمان از سال در دسترس می باشند و تا زمانی که خاک یخ نزده است ادامه دارد.

عیب اصلی این شیوه، افزایش صدمات می باشد مثل آسیب دیدگی ریشه ها در دمای زیاد و کشنده توده ریشه در اضلاع جنوبی و غربی گلدان و پیچیدن ریشه ها می باشد. وزش بادها نیز به گلدان های سطح زمین صدمه می زنند. سیستم های تولید Pot-in-pot مشکل وزش باد و افزایش دمای ریشه دراضلاع جنوبی و غربی گلدان را برطرف می کند.

جابجایی گیاه قبل از کاشت

دستکاری دقیق توده ریشه برای جلوگیری از آسیب به درخت قبل از انتقال نهال به زمین اصلی لازم و ضروری است. توده ریشه، صرفنظر از تکنیک تولید مورد استفاده، ترد و ظریف می باشد و درختان B & B و درختان گلدان های نرم به آسانی آسیب می بینند. هرگز درخت را با گرفتن تنه آن بلند نکنید (خصوصا درختان B & B به دلیل وزن سنگین توده ریشه ها)

همواره درخت را در طول انتقال به زمین، محافظت کنید تا ریشه ها آسیب نبیند و شکسته نشود. درختان باید قبل از انتقال آبیاری و پوشانیده شوند تا هدر رفت آب کمتر ود. درختان را به محض رسیدن به محل کاشت، بکارید. اگر این کار امکان ندارد، درختان را به خوبی آبیاری کرده و آنها را در ناحیه ای دور از معرض باد و نور مستقیم آفتاب قرار دهید. درختان B & B باید مراقبت شوند تا از خشکیدگی ریشه جلوگیری شود. درصورتی که امکان کاشت سریع وجود نداشته باشد، آبیاری منظم باید تا زمان کاشت صورت بگیرد.

کاشت

ازجمله شایع ترین اشتباهات درموقع کاشت نهال درختان به زمین اصلی، کاشتن عمیق و آبیاری بیش از حد  یا کمتر از حد می باشد. گودال کاشت باید حداقل سه برابر عریض تر از توده ریشه باشد و کناره های گودال شیبدار باشد و عمیق تر از توپی ریشه نباشد. درخت را حدود 5 سانتی متر بالاتر از سطح خاک اطراف بکارید تا امکان فرورفتن و استقرار یافتن توپی ریشه وجود داشته باشد و از تجمع آب در پای درخت جلوگیری شود. اگر گیاه ریشه لخت می باشد قبل از پر کردن گودال، ریشه ها را به دقت پهن کنید. اگر یک درخت گلدانی کاشته می شود، ریشه ها را پهن کنید تا از درهم رفتن آنها جلوگیری شود.بعد از قراردادن درخت در گودال کاشت (در عمق مناسب)، به آرامی میخ ها یا طناب بسته بندی را باز کرده و پارچه را ببرید و از اطراف توپی ریشه جدا کنید. کیسه کف توپی ریشه را بگذارید باقی بماند چراکه جداکردن آن ممکن است باعث صدمه به ریشه ها شود. اگر که از سبد سیمی استفاده شده است، تا حد ممکن سبد را بدون آسیب رساندن و به هم زدن توپی ریشه ببرید و جداکنید. طناب یا هر وسیله بسته بندی ریشه را جدا کنید و برچسب ها یا علائم را از تنه درخت جدا کنید تا از حلقه برداری پوست درخت جلوگیری شود. به آرامی گودال کاشت را از خاکی پر کنید. که قبلا از همان حفره بیرون آورده اید بدون آنکه خاک دیگری یا کود به آن اضافه شود. اگر از مواد اصلاح کننده خاک استفاده می شود، اختلافات ایجاد شده در اندازه خلل و فرج خاک باعث بروز مشکلاتی درخصوص حرکت آب، نگهداری آب و رشد ریشه بین توپی ریشه و گودال کاشت و خاک اطراف می شود و زمانی که حفره را تا نصف از خاک پر کردید، خاک را محکم فشرده و آبیاری کنید تا خلل و فرج هوا پر شود و از تماس بین ریشه ها و خاک اطمینان حاصل شود. پرکردن گودال را به پایان رسانده و درخت را کاملا آبیاری کنید. مالچ باید در اطراف درختان تازه کاشته شده قرار داده شود تا به حفظ رطوبت خاک و کاهش رقابت برسد رطوبت کمک شود. باید مراقب بود که از مالچ بیش از حد استفاده نشود. (8-5 سانتی متر، عمق مناسب (بهینه) می باشد) و مالچ را به اندازه 15 سانتی متر دورتر از تنه درخت بریزید تا از مشکلات بیماری و آسیب جوندگان جلوگیری شود. اگر از کود در هنگام کشت استفاده شود، از کود دهی استفاده کنید که به آرامی در خاک آزاد می شود و بیش از 1 پوند نیتروژن در هر  1000 فوت مربع استفاده نکنید. کودهایی که سریعا در خاک آزاد می شوند اجتناب کنید تا باعع سوختگی گیاه نشوند. قیم زدن فقط در صورت لزوم باید صورت بگیرد و هر تیمی در خلال یکسال پس از کاشت باید حذف شود. دقت کنید که قیم به تنه درخت یا طوقه درخت آسیب برساند. فقط شاخه های اصلی بیمار یا شکسته را در هنگام کاشت هرس کنید. هر چقدر نهال انتقال یافته به زمین اصلی بزرگ تر باشد، مقدار از آبیاری بیشتری لازم است. جهت حفاظت درخت دربرابر حیوانات یا آسیب تجهیزات کشاورزی، از محافظ شل و غیرمحکم و با فاصله کافی از درخت استفاده شود که امکان تهویه و گزارش هوا وجود داشته باشد. توجه به جزئیات فوق الذکر، امکان موفقیت کاشت را افزایش می دهد درختان صحیح کاشته شده، برای سالیان دراز مایه لذت شما خواهند بود و سود و منفعت مالی برای شما خواهند داشت.

نکات مورد توجه در هنگام نهال به زمین اصلی

1-  برنامه ریزی زود هنگام انجام دهید تا گونه با محل کشت سازگاری و انطباق داشته باشد (یعنی درخت مناسب در مکان مناسب بکارید).

2-  از گیاهان با کیفیت بالا که بدون آسیب قابل رویت هستند استفاده کنید. گیاهان با رشد مقاوم و قوی و رنگ برگ خوب و ریشه سفید و محکم را انتخاب کنید.

3-  در هنگام دستکاری و انتقال درخت به زمین اصلی و کاشتن در محل مورد نظر دقت کنید. بسیار مراقب باشید که به پوست تنه درخت یا سیستم ریشه آسیبی نرسانید.

4-  حفره کاشت را به طرز صحیحی آماده سازی کنید. گودال حداقل سه برابر ارتفاع ریشه باید پهنا داشته باشد و دارای کناره ای شیبدار و عمیق تر کف توپی ریشه باشد.

5-  درخت را هرچه زودتر بکارید. از کود استفاده نکنید. گودال را با همان خاک خارج شده از حفر پر کنید و از مالچ نیز استفاده کنید.

6-  آبیاری کنید (البته به حد کفایت) و آبیاری را به تدریج انجام دهید به طوری که آب به داخل خاک نفوذ کرده و زمین را نچسباند. آبیاری برای چند سال حفر جدا در خلال دوره های خشکی باید صورت بگیرد و تا زمانی که درخت به طور قابل استقرار یابد، باید با دقت کافی انجام شود.

باغ گل های اصفهان

اصفهان، این شهر لاجوردی که چونان نگارستانی دلپذیر، و مرواریدی گرانبها و بی بدیل در مرکز فلات ایران زمین خوش می درخشد، اینک در طلوع راستین دیگری از رونق آبادانی زیباتر و با شکوه تر از دیروز و روزگاران پیشین با پرنیان رنگ در رنگ گل ها و فضاهای سبز و دلاویزی که در هر کوه و بر زنش چشم نوازی می کنند، در هم می آمیزد تا زیبایی و شادابی را در فضاهای شهری مفهومی تازه بخشد. در عصری که «ماشینیسم» و رشد قارچ گونه صنایع آلاینده، محیط زیست انسان و موجودات زنده را به مخاطره افکنده و آلودگی هوا سر منشا بسیاری از بیماری های تنفسی و مرگ ومیرهای ناگهانی شده است و در فصلی از تاریخ که خطرات ناشی از آلودگی هوا و کاهش موحش نازک شدن لایه ازن، نگرانی عموم ملل جهان را برانگیخته است و آینده ای تاریک را برای ابنا بشر به تصویر می کشاند، نمی توان در چاره اندیشی و یافتن راه برون رفت از مشکلات تعلل ورزید. باید باور کنیم که یک نهضت بزرگ ملی در ایجاد یک محیط سالم شهری می تواند التیام بخش و ضامن سلامتی روح و جسم شهروندان باشد. پس باید دریچه ای به باغ امید گشود و رویش و سخاوت را به نظاره نشست. خوشبختانه از چند سال پیش به این سو، فضاهای سبز شهر اصفهان در پرتو برنامه ریزی ها و تلاش های شهرداری و سازمان پارک ها و فضاهای سبز گسترش یافته است، به گونه ای سرانه فضای سبز این شهر به ازای هر شهروند به مرز حدود 5/13 مترمربع رسیده که در مقایسه اجمالی به حداقل استاندارد جهانی یعنی 15 مترمربع نزدیک شده است. این فضاهای سبز که مشتمل بر فضاهای دل انگیز حاشیه زاینده رود و پارک های محلی و کوهستانی و جنگلی است زیبایی، شادابی و پالایش نسبی هوای شهر اصفهان را باعث گردیده است. باغ بزرگ گل ها است و جای جای آن باغ در باغ، اما این پروژه معظم، واسطه عقد پارک های شهر به شمار می رود. ویژگی و امتیاز منحصر به این باغ را باید در وجود چند گانه تفریحی، فرهنگی، آموزشی و تحقیقی آن جستجو کرد که امید می رود با جذابیت های چشمگیر خود، استعدادهای توریستی شهر اصفهان را بیش از پیش افزایش دهد و تقویت کند. این طرح به عنوان یکی از طرح های مهم و بزرگ اصفهان + 22 به بهره برداری می رسد تا بدین وسیله بر زیبایی ها و مناظر دیدنی این شهر بیفزاید و دانشجویان و دانش پژوهان بتوانند از این مکان استفاده نمایند و اوقات فراغت خود را با گل و گیاه سپری کنند. در طراحی این باغ اقلیم خشک منطقه اصفهان موردتوجه قرار گرفته و آب به صورت فواره هایی کوتاه جریان می یابد و سرانجام به برکه ختم می شود، همچنین عناصر و مختصات فرهنگ معماری سنتی اصفهان در بناهای این باغ تبلور عینی یافته است.

معرفی قسمت های مختلف مجموعه باغ گل ها

پاویون ورودی: ساختمانی به ابعاد 6×9 و ارتفاع 6 متر در دو اشکوب است که طبقه همکف آن شامل دو قسمت شمالی و جنوبی (در سمت شمالی پلکان ساختمان و در سمت جنوبی دفتری جهت ارایه بروشور و اطلاعات باغ و نمایش بذر گل ها) است. طبقه اول به صورت صفه است که از این صفه می توان محوطه کلی پارک را نظاره نمود و طبقه دوم که شامل یک سالن است، برای ارایه فیلم و اسلاید انواع گیاهان منظور گردیده است.

باغ صخره ای: وسعت این باغ 2500 متر و ارتفاع 3 متر است و 250 گونه گیاهان صخره ای که نمایی از طبیعت را ارایه می نمایند، دراین باغ کاشته شده است.

آبشار باغ: این آبشار در سمت شرقی باغ صخره ای قرار دارد و از ارتفاع چهارمتری،حجم قابل توجهی از آب به داخل برکه ریزش می کند و جریان می یابد. در ساختمان آبشار از انواع سنگ های رودخانه ای استفاده گردیده است تا آبشار کاملا طبیعی جلوه نماید.

برکه: به منظور تلطیف هوا و پرورش انواع گیاهان آبزی، در طرح باغ برکه ای به مساحت حدود 3500 مترمربع در ضلع جنوب شرقی باغ پیش بینی گردیده است.

محوطه مخصوص کودکان: در این محوطه با استفاده از انواع پرچین ها، طرحی پیش بینی گردیده است که بچه ها بتوانند با گریز و اختفاء ساعاتی از وقت خود را در باغ بگذرانند.

محوطه باغ: سطح کلی قطعات باغ چمنکاری و... با پیش بینی انواع باغچه ها در طرح های متنوع- از گل های فصلی یکساله، دو ساله، دایمی و درختچه های زینتی ممکن استفاده می گردد. در مرکز باغ، برای ایجاد طرح فرش که یکی از نقش های اصیل و دیرینه اصفهان است و گل و بوته و ترنج فرش از انواع نشاء گل ها استفاده می گردد. معابر باغ که حدود 5000 مترمربع است با نوعی کفپوش (سنگ های گرانیت) با طرح های خاص مفروش گردیده است.

باغ رز: در قسمتی از باغ، باغچه هایی به منظور کشت انواع گل رز در ایران در نظر گرفته شده است.

آمفی تئاتر روباز: در ضلع شرقی باغ گل ها، در انتهای محور اصلی به منظور برگزاری نمایشگاه های مختلف و مراسم جشن و سخنرانی، با استفاده از تنه درختان فضایی به شکل آمفی تئاتر پیش بینی شده است که ظرفیت آن حدود 250 نفر است.

گلخانه: به منظور پویا بودن باغ گل ها، با توجه به شرایط اقلیمی اصفهان و کمبود گل در فصل زمستان، مجموعه گلخانه به مساحت 700 مترمربع در ضلع شمال شرق باغ پیش بینی شده است که با فراهم نمودن انواع اقلیم در طول فصل زمستان بازدیدکنندگان می توانند نظاره گر انواع گل ها باشند.

نرده های گیاهان دارویی و خوراکی: این مجموعه با مساحتی در حدود 1170 مترمربع دارای 132 گونه از انواع گیاهان دارویی و خوراکی موجود در مناطق مختلف ایران است که براساس یک سری مطالعات، انتخاب و نسبت به کشت آن اقدام شده است.

موقعیت این مجموعه در شمال باغ است.

باغ سوزنی برگان: این قسمت دارای انواع درختان سوزنی برگ است که مساحتی بیش از 2166 مترمربع از باغ را به خود اختصاص داده و در منتهی الیه دریاچه واقع گردیده است. تنوع گونه ها در این مجموعه بالغ بر 86 گونه است.

باغ گیاهان پیازی: دراین مجموعه که با انواع گیاهان پیازی شکل گرفته است، سعی شده با استفاده از تعداد قابل توجهی از گونه هایی که با شرایط آب و هوایی اصفهان سازگاری دارند، منظره زیبایی به نمایش گذاشته شود. تعداد گونه های این مجموعه 38 گونه و مساحت آن بالغ بر 740 مترمربع است.

مجموعه گونه های زنبق: این مجموعه نیز با مساحتی در حدود 900مترمربع در ضلع شرقی باغ و در کنار آمفی تئاتر با تعداد 46 گونه گیاهی پیش بینی شده است که دارای گونه های متعدد زنبق است.

مجموعه پرچین: به منظور جداسازی و تفکیک قطعات مختلف از پرچین های متفاوت با گونه مورت، انواع شمشاد، و زرشک استفاده گردیده که طول عملیات اجرایی در این بخش به 1540 متر بالغ می گردد.

مجموعه گونه های داوودی: این مجموعه نیز با مساحتی درحدود 900 مترمربع در ضلع شرقی باغ با تعداد 26 گونه گیاهی پیش بینی شده است که دارای گونه های متعدد از گل های داوودی است.

آب نما: معابر اصلی و فرعی با استفاده از آب نماهایی به قطع 80×40 سانتی متر همراه با فواره های متعدد چرا گردیده که طراوت و زیبایی خاصی به مجموعه بخشیده است. آب مورد استفاده از مرکز باغ به منتهی الیه آب نما متصل شده و پس از برگشت مجدد به صورت چرخشی جریان می یابد. به منظور کاهش هزینه کارگری و حداکثر استفاده از آب و همچنین ایجاد محیطی مرطوب، از آبیاری تحت فشار استفاده شده و کلیه سطوحی که امکان آبیاری و بارانی در آن وجود دارد، تحت پوشش طرح فوق قرار گرفته است. جهت تامین نور مناسب و روشنایی باغ در شب از پایه های بلند به همراه پروژکتور جهت نورپردازی به روش متمرکز استفاده شده است. همچنین پایه های کوتاه با نور ملایم در مسیرهای حرکت پیش بینی گردیده است که فضای زیبایی را در شب ایجاد می نماید. با عنایت به فلسفه وجودی باغ مبنی بر ارائه انواع گل ها سازگار با شرایط آب و هوایی اصفهان مجموعا در قسمت های مختلف باغ تعداد 395 گونه گیاهی کاشته شده است.

مشخصات فنی باغ گل ها

سنگ گرانیت: 4000 مترمربع

جدول گذاری و محوطه باغ: 4200  متر طول از نوع تیشه ای

مساحت ساختمان سر درب ورودی: 180 مترمربع

محوطه سازی پارکینگ: 4345 مترمربع

جدول گذاری پارکینگ 600 متر طول

کانال سازی با سنگ تیشه ای: 300 مترمربع

احداث حوض ها با سنگ تیشه ای: 80 مترمربع

احداث برکه: 3177 مترمربع

(کف برکه از سنگ ضایعات و بدنه ها از سنگ لاشه ساخته شده است)

کف فرش: 2500 مترمربع

زیرسازی در کل معابر باغ: 7453 مترمربع

محوطه سازی ورودی با سنگ مالون: 1500 مترمربع

بدنه سازی با سنگ مالون: 250 مترمربع

نماد یین و یانگ

نماد زیر یکی از نمادهای چینی است که تقریبا همه ما آن را دیده ایم ولی مفهوم آن را شاید به درستی ندانیم، مطلبی خلاصه برای این نماد یافتم فکر کردم شاید شما هم بخواهید بدانید مفهوم این نماد چیست؟

فرهنگ چینی، نماد «یین و یانگ» (تصویر) به صورت دو عنصر متضاد در یک دایره، نماینده حلقه دورانی دایره خلقت عالم است که به طور نمادین با S درونی که در آن واحد یین و یانگ را به هم پیوند داده و از هم جدا می‌کند، حالت مارپیچی دارد. این دایره نه بر مبنای مرکز بلکه پیرامون، شکل گرفته است و از برخورد و حرکتهایی در جهات مخالف بوجود آمده. یین و یانگ صمیمانه ولی متمایز با دیگری ازدواج کرده است، آنها در آن واحد مکمل، رقیب و متضاد هم هستند. مکمل‌های متضادی که ترتیب شب و روز، نت و مکث موسیقی، فعال و غیر فعال را ترکیب می‌کنند. حالت ایده آل و کامل، وقتی است که تعادل فعالی بین فعالتها را نشان دهد (ربیع‌نیا، به نقل از پل لازیر، 1380).  

 

تصویر:نماد «یین و یانگ»

بیماری های رز

هر گونه بهره برداری از مطلب بدون ذکرنام نویسنده ممنوع است

اشکالات تایپی به نویسنده وبلاگ مربوط است و به پدید آورنده مقاله مربوط نمی شود

این مقاله در گذشته توسط مجله سیمای محیط به چاپ رسیده است

حسن بیات – محقق ایستگاه تحقیقات ملی گل و گیاه زینتی محلات

مقدمه

رز با بیش از 200 گونه نیمه دائم، سبز دائم تا خزان کننده و حدود 18000 رقم تجاری و 5000 سال سابقه کشت یکی از مهم ترین و متنوع ترین گونه های زینتی در ایران و جهان می باشد و با دامنه وسیعی از عادات رشد در آسیا، شمال آفریقا، آمریکای شمالی و اروپا یافت می شود. در تجارت جهانی نیز رز همواره مقام های اول و دوم را از نظر ارزش صادرات به خود اختصاص داده است.

الف: بیماریهای قارچی

1- سفیدک پودری رز:

سفیدک پودری رز از گسترده ترین و خطرناک ترین بیماریهای رزهای گلخانه ای و فضای باز می باشد. این بیماری هم اکنون در همه کشورهایی که در آن رز کاشته می شود شناخته شده است.

علائم بیماری در ابتدا به صورت نواحی قرمز شبیه تاول در سطح بالایی برگ دیده می شود. پوشش سفید قارچ به صورا لکه های مشخص روی سطح برگ های جوان ظاهر می شود. این برگ ها در حالات شدید بیماری، پیچ خورده و بدشکل شده و در نهایت به طور کامل با پوشش سفید قارچ پوشانده می شوند .

در برگ های پیر هم نواحی گرد یا نامنظم ممکن است یا میسلیوم قارچ پوشانده شوند. درصورتی که شرایط محیطی مساعد باشد برگ های آلوده پیش از موعد می ریزند.

قارچ عامل بیماری ممکن است به ساقه ها و به ویژه به قاعده خارها و همچنین گل ها حمله نمایند پوشش میسلیومی قارچ می تواند به مقدار زیادی روی گلبرگ ها، کاسبرگ ها و جام گل به خصوص وقتی غنچه گل باز شده باشد گسترش یابد.

خسارت شدید بیماری سفیدک پودری موجب کاهش رشد برگ، ارزش زیبایی گل، عملکرد فتوسنتز و بنابراین رشد گیاه و عمر پس از برداشت گل های بریده می شود.

عامل بیماری قارچی با نام Sphaerotheca pannosa. Var. rosae می باشد که به ندرت روی رز تشکیل می شود و بیشتر فرم غیرجنسی عامل بیماری که از جنس Oidium می باشد روی گیاه دیده می شود.

عوامل موثر در توسعه بیماری شامل حساسیت بافت میزبان، درجه حرارت، رطوبت نسبی و وجود آب می باشند. در رطوبت بالا بهترین درجه حرارت برای توسعه بیماری 25-18 درجه سانتی گراد می باشد. زمانی که همه سطح برگ با یک لایه آب پوشانده شده باشد، رشد میسلیومی اتفاق نمی افتد. اگرچه این شرایط برای جوانه زدن کنیدی الزامی است. در رزهای خارج از گلخانه مناسب ترین شرایط برای توسعه بیماری در شب دمای 5/15 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 99-90 درصد می باشد که اجازه تشکیل کنیدی را در حد مناسب فراهم می آورد و در طول روز حرارت 27-26 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 70-40 درصد آزاد شدن کنیدیها را تسهیل می کند. در صورت تکرار این شرایط برای مدت چند روز اپیدمی (همه گیر شدن) بیماری حتمی می باشد.

برای کنترل بیماری استفاده از ارقام مقاوم راهکار مناسبی شناخته شده است. همچنین به طور اصولی سمپاشی های حفاظتی با استفاده از سموم گوگردی روش دیگر کنترل بیماری می باشد. استفاده از قارچ کش های سیستمیک نیز به کنترل بیماری کمک می کند.

بررسی ها اخیر نشان داده اند که استفاده از برخی ترکیبات مانند بی کربنات سدیم، فسفات هیدروژن پتاسیم (KH2PO4)، کربنات هیدروژن سدیم (NaHVO3) به میزان 5/0 درصد و شیر به میزان 50/0 در مقایسه با سموم شیمیایی کارایی بهترین دارند.

هرس شاخه های آلوده در انتهای فصل و از بین بردن این شاخه ها در مناطقی که دارای زمستان های شدید هستند جهت جلوگیری از زمستان گذرانی قارچ مفید خواهد بود. جمع آوری و نابود کردن برگ های ریخته شده در اطراف درختچه های رز نیز در انتهای فصل ممکن  است زمستان گذرانی را متوقف کند.

2- کپک خاکستری

این بیماری که به نام های سوختگی گل و جوانه نیز معروف است یکی دیگر از بیماری های رز می باشد که در شرایط انباری و حمل و نقل شاخه های رز بیشتر دیده می شود. آلودگی ممکن است در زمان برداشت گل دیده نشود اما به سرعت در شرایط مرطوب که در انبار و در طی حمل و نقل وجود دارد توسعه می یابد. علایم بیماری به این صورت است که در شرایط آب و هوایی مرطوب و خنک جوانه های آلوده رزهای باغچه ای نمی توانند باز شوند و با میسلیوم قهوه ای مایل به خاکستری در قسمت قاعده جوانه در روی ساقه ممکن است تشکیل شود. در شرایط گلخانه ای خسارت شبیه شرایط رزهای خارج از گلخانه می باشد یا علایم به صورت کبودی ظاهر می شود، نقاط ریزی روی گلبرگ ها ظاهر شده و نوک یا حاشیه گلبرگ ها نرم و قهوه ای می شوند. قارچ ممکن است انتهای شاخه هایی که برای برداشت گل بریده یا هرس شده اند را نیز آلوده کند. این آلودگی باعث سوختگی ساقه ها می شود.

عامل بیماری قارچ Botrytis cinerea می باشد. درجه حرارت مناسب برای رشد و توسعه قارچ عامل بیماری 15 درجه سانتی گراد می باشد. همچنین رطوبت بالا نیز در این شرایط دمایی مورد نیاز است. برای حمله قارچ به گیاه، زخمی شدن سطح میزبان لازم است.

برای کنترل این بیماری، همه گل ها، جوانه ها و ساقه های آلوده در گلخانه یا مزرعه و باغ باید بعد از ظهور اولین علایم بیماری حذف و از بین برده شوند. تهویه مناسب در بسترهای تکثیر و در گلخانه ها از بروز بیماری خواهد کاست. انتقال سریع گل های شاخه بریده یا قلمه ها به انبار خنک، جلوگیری از ایجاد زخم در گیاهان جلوگیری از پاشیدن آب روی سطح خاک و برگ موقع آبیاری و عدم استفاده از مقادیر بالای نیتروژن و مالچ های مرطوب به کاهش بیماری کمک خواهد کرد برای پوشاندن زخم های ایجاد شده، سمپاشی با قارچ کش های حفاظتی توصیه می شود. رزهای بریده شده در انبار نیز باید سمپاشی شوند و یا در محلول سمی فرو برده شوند مثل بنزیمیدازول ها و دی کربوکسیمیدها. باتوجه به اینکه اسپوردهی قارچ در طول موج نوری 355 نانو متر (نور ماورای بنفش) بهتر انجام می شود لذا استفاده از پلاستیک های جذب کننده نور ماورای بنفش (پوشش های ضد U.V) برای کنترل و کاهش اسپوردهی قارچ موثر خواهد بود استفاده از کلسیم به عنوان یک عامل تغذیه ای، موجب کاهش میزان بیماری از طریق توقف تولید اتیلن به وسیله رز که در توسعه بیماری اهمیت دارد می شود.

3- لکه سیاه رز

بیماری لکه سیاه رز که همچنین سوختگی برگ، لکه برگی، سوختگی، آسترومای برگ رز و کپک لزج هم نامیده می شود، در همه مناطق رزکاری دنیا پراکنده می باشد. این بیماری در رزهای فضای باز بیشتر از رزهای گلخانه ای شایع است. زیرا در گلخانه ها رطوبت را راحت تر می توان کنترل کرد.

علایم بیماری به صورت لکه های مشخص با قطر 12-2 میلی متر روی سطوح بالایی برگ گسترش می یابد. این لکه ها گرد یا نامنظم هستند. بافت برگ اطراف لکه به رنگ زرد تغییر رنگ داده و حالت کلروز تا زمان ریزش برگ در سرتاسر سطح برگ گسترده می شود. زردی و ریزش برگ ها در ارتباط با تشکیل اتیلن می باشد. برگ هایی که علایم بیماری روی آنها دیده می شود مقادیر زیادی اتیلن تولید می کنند.

در روی شاخه های یکساله ارقام حساس سوختگی های نامنظم با رنگ قرمز مایل به بنفش گسترش می یابند. این لکه ها اغلب کوچک و به ندرت شاخه ها را از پادر می آورند. ولی در زمستان گذارانی قارچ اهمیت ویژه ای دارند. در روی گلبرگ ها هم لکه های ریز قرمز رنگ ممکن است دیده شود که با تغییر شکل خفیفی همراه است.

عامل بیماری قارچ Diprocarpon rosae می باشد که دارای فرم غیر جنسی Marssonina rosae می باشد. عامل انتشار قارچ کنیدیها هستند که از طریق پاشش آب، به وسیله کارگران یا تماس با قسمت های چسبناک بدن حشرات منتقل می شوند. برگ هایی که ریزش کرده اند ممکن است توسط باد جابجا شده و عامل بیماری را به صورت لکه ای منتشر کنند. قارچ عامل بیماری زا در داخل خاک قادر به ادامه حیات نیست و کنیدیهای موجود برروی ابزار و غیره بیشتر از یک ماه پایدار نمی مانند. در مناطق معتدل قارچ در گلخانه در سراسر سال روی میزبان فعال باقی می ماند. زمستان گذارانی عامل بیماری به صورت میسلیوم و یا کنیدی می باشد.

عامل بیماری دامنه وسیعی از درجه حرارت را تحمل می کند اما برای رشد نیاز به رطوبت (تقریبا 100 درصد) دارد. در درجه حرارت بالای 33 درجه سانتی گراد قارچ قادر به ادامه فعالیت نیست. رشد قارچ در حرارت 21-19 درجه سانتی گراد در حد مطلوب می باشد. بهترین شرایط آلودگی زمانی است که برگ ها 24 ساعت به صورت ممتد مرطوب باقی بمانند. در هوای خشک هیچ گونه آلودگی اتفاق نخواهد افتاد. جریان هوا در اطراف بوته های رز در گلخانه یا خارج آن موجب خشک شدن سطح برگ ها و کاهش بیماری خواهد شد. گرمای تابستان و سرمای زمستان توسعه بیماری را در مناطق بارانی محدود می کند.

برای کنترل بیماری نباید اجازه داد که برگ ها در رطوبت نسبی بالا بیشتر از 12-7 ساعت باقی بمانند. تا حد امکان از آبپاشی روی سطح گیاهان باید خودداری شود. در مواقع ضروری باید آبپاشی در اوایل صبح که درجه حرارت در طی روز افزایش می یابد صورت گیرد. از آب دهی زیاد از حد در شرایط آب و هوای مرطوب و شرایط تاریک باید اجتناب کرد. حذف برگ ها و هرس شاخه هایی که آلوده هستند موجب کاهش جمعیت زمستانگذران قارچ می شود از کشت متراکم باید اجتناب شود تا جریان هوا به راحتی در اطراف بوته های رز حرکت کند. قارچ کشها باید در مواقعی از سال که شرایط برای توسعه بیماری لکه سیاه مساعد است استفاده شوند، قارچ کشها باید هر 15 روز یک بار در این شرایط به کار روند.

4- سفیدک داخلی

علایم بیماری روی برگ ها، ساقه ها، کاسه گل، کاسبرگ و گلبرگ ها دیده می شود. آلودگی معمولا به ناحیه رشد انتهایی و جوان گیاه محدود است. روی برگ ها لکه های قرمز، صورتی تا قهوه ای تیره به صورت اشکال نامنظم تشکیل می شود. برگچه ها ممکن است به رنگ زرد تغییر یابند. در برگچه های زرد رنگ لکه هایی به قطر یک سانتی متر از بافت سالم برگ ممکن است به صورت جزیره مانند دیده می شوند. ریزش برگ ممکن است شاید باشد. در شرایط سرد و مرطوب اسپرانژیوم و اسپرانژپوفور به طور فراوانی روی سطح پایینی برگ های آلوده دیده می شوند. نواحی ارغوانی تا سیاه با اندازه مختلف از یک لکه کوچک تا لکه هایی با طول 2 سانتی متر نیز ممکن است روی ساقه و دمگل ظاهر شوند.

عامل بیماری قارچ Peronospora sparsa می باشد. دمای مناسب برای جوانه زنی اسپور قارچ 18 درجه سانتی گراد است. قارچ عامل بیماری در رطوبت نسبی پایین تر از 85 درصد گیاهان رز را آلوده نمی کند.

در رزهایی که در گلخانه ها کاشته شده اند، پایین آوردن رطوبت محیط با استفاده از تهویه و هوادهی و یا رساندن درجه حرارت محیط به 27 درجه سانتی گراد در طی زمان های گرمتر روز و شب به کنترل بیماری کمک خواهد کرد. در زمان غروب که درجه حرات به طور ناگهانی پایین می آید برای جلوگیری از افزایش رطوبت نسبی باید از روش های ویژه ای استفاده کرد. رطوبت نسبی نباید به مدت 3 ساعت بیشتر از 85 درصد باقی بماند. اگرچه در رزهای گلخانه ای این بیماری شدیدتر است ولی در رزهای خارج گلخانه ای نیز که شرایط بیماری فراهم باشد یک مسئله جدی محسوب می شود. در زمانی که شرایط محیطی برای بیماری مناسب است قارچ کش های حفاظتی باید به کار گرفته شوند. بهداشت زراعی برای حذف پاتوژن در طی فصل بسیار مهم است. برگ ها، ساقه ها و گل های آلوده باید حذف شده و از بین بروند. همچنین حذف قلمه ها و قسمت های گیاهی حامل قارچ برای کنترل بیماری بسیار اهمیت دارد.

5-  پژمردگی ورتیسیلیومی

پژمردگی ورتیسیلیومی یکی از بیماری هایی است که در رزهای گلخانه ای و خارج گلخانه ای رواج دارد همچنین بیماری ممکن است در رزهای باغچه ای هم دیده شود.

رزهای کاشته شده در خارج از گلخانه در مزارعی که قبلا در آنها محصولات سبزی و صیفی حساس به پژمردگی ورتیسیلیومی کاشته شده، استعداد ویژه ای برای آلودگی به بیماری دارند چون عامل بیماری ممکن است در خاک وجود داشته باشد.

علایم بیماری در مراحل اولیه، پژمردگی برگ ها در نوک ساقه های جوان و زردی برگ های پیر می باشد. بعد از چند روز پژمردگی دائمی اتفاق افتاده و برگ ها به رنگ زرد تغییر رنگ داده و سرانجام قهوه ای شده و خواهند مرد. ریزش برگ از پایین گل ها شروع شده و به طرف بالا پیشرفت می کند. ساقه هایی که علایم را نشان می دهند ممکن است در فصول بعدی به رشد خود ادامه داده یا آنها نیز دچار مرگ سرشاخه شوند. مرگ سرشاخه از نوک شروع شده و به طرف پایین گسترش می یابد. در این حالت لکه های تیره مرده (نکروزه) یا نوارهایی به رنگ بنفش تا سیاه به طور فراوان در طول قسمت های هوایی گیاه به وجود می آیند. پیشرفت مرگ سر شاخه ممکن است به مرگ کامل گیاه منجر شود. تغییر رنگ در آوندها که در سایر میزبان ها مشترک است درمورد رز معمولا دیده نمی شود. علایم ممکن است با پژمردگی های ویروسی رز اشتباه شوند. علایم بیماری در طی دوره های تنش مانند خشکی در اواسط یا اواخر تابستان ظاهر می شوند. در بعضی از موارد برگ ها ممکن است در طی روز پژمرده شده و در شب دوباره به حالت اول برگردند. بروز علایم در رزهای خارج گلخانه ای نسبت به رزهای گلخانه ای از شدت کمتری برخوردار است. رزهای خارج  گلخانه ای به طور طبیعی به حالت اول برگشته و دوره های آلودگی به اوایل بهار و زمستان محدود می شود. این اثر فصلی ممکن است به سبب نیاز دمایی پایین (خنک) قارچ باشد. اختلاف فصلی در رزهای گلخانه ای مشهود نیست و در این موارد عامل بیماری در سرتاسر دوره رشد گیاه فعال خواهد بود. خطر بالقوه این است که گیاهان آلوده ممکن است به بیماری متحمل باشند و علایم بیماری را در شرایط مناسب رشد گیاهان رز نشان ندهند.

عامل بیماری قارچverticilium albo- atrum یا   V. dahliae می باشد. چون قارچ عامل بیماری در محیط خاک به سر می برد ممکن است در خاک های آلوده به طور فراوان منتشر شود.

برای کنترل بیماری باتوجه به خصیصه خاکزی بودن قارچ، ضدعفونی کردن خاک قبل از کاشت رز ضروری می باشد. درصورت بروز بیماری در گلخانه، برای تولید گلهای شاخه بریده رز، کنترل آن بسیار مشکل می باشد بنابراین کنترل موثر باید قبل از ظهور بیماری شروع شود.

ب- بیماری های باکتریایی

1- گال طوقه

مهم ترین بیماری باکتریایی رز سرطان طوقه می باشد. این بیماری از میزبان های متعددی گزارش شده است. علایم بیماری با تکثیر سریع سلول ها در بافت های مریستمی و تشکیل تومورها و مناطق برآمده با بافت کم و بیش حلقوی سفت یا نرم شروع می شود. گال ها اغلب در زیر سطح خاک در قاعده طوقه دیده می شوند. آنها ممکن است روی ریشه ها نیز به طور فراوان تشکیل شوند اما در قسمت های هوایی کمتر دیده می شوند.

اندازه قطر گال ها از 5/0 سانتی متر تا چندین سانتی متر متغیر است. این بستگی به توانایی و رشد گیاه و مدت زمان بعد از آلودگی دارد. گال های جوان بافت نرمی داشته و به رنگ سبز روشن یا تقریبا سفید هستند. اهمیت اقتصادی واقعی گل واقعی گل طوقه در تولید رز را مشکل می توان ارزیابی کرد، چرا که خسارت منجر  به کوتولگی، رشد رویشی کم و کاهش تعداد جوانه های گل ایجاد شده توسط این بیماری را به سختی می توان از خسارت مشابه ایجاد شده توسط سایر عوامل و فاکتورهای بیماری زا جدا کرد.

عامل بیماری باکتری Agrobacteriuom tumifaciens می باشد که یک باکتری گرم منفی بوده و دارای تاژک های محیطی می باشد.

باکتری از طریق زخم های ایجاد شده روی ریشه در اثر عوامل طبیعی یا ایجاد شده به وسیله هرس، قلمه زنی، خسارت مکانیکی عوامل زراعی، سنگینی خاک های یخ زده، جویدن بافت گیاه توسط حشرات یا جوانه زنی ریشه های جانبی، وارد گیاه می شود. گال ها یک هفته تا چندماه بعد از آلودگی گیاه تشکیل می شوند. میزان توسعه گال روی گیاه توسط عواملی مانند نوع میزبان، توانایی و رشد میزبان و شرایط محیطی، تحت تاثیر واقع می شود. آلودگی ممکن است در ماههای پاییز مخفی بماند به این صورت گیاه آلوده در مزرعه یا در شرایط سرد بدون نشان دادن علایم تا بهار سال بعد باقی می مانند. باکتری در طی ماههای تابستان بیشترین فعالیت خود را دارا می باشد.

ابزارهای هرس که گال ها را قطع می کنند با باکتری آلوده شده و باکتریها را به سطوح بریده شده بعدی انتشار می دهند. و بنابراین آلودگی های جدید را ایجاد می کنند درصورت شکافتن گال در خاک، باکتریها آزاد شده و می توانند به وسیله حرکت در خاک یا آب منتشر شوند. در غیاب ریشه گیاه، جمعیت باکتری ها به تدریج کاهش می یابد. پاتوژن قادر است در مدت دو سال در درون خاک باقی بماند.

اعمال پیشنهادی متعددی شیوع گال طوقه را کاهش می دهند.

1= استفاده از گیاهان عاری از بیماری، هرچند ممکن است در بعضی موارد پاتوژن به صورت آلودگی مخفی در گیاه وجود داشته باشد.

2- اجتناب از خسارت ریشه و طوقه در طی عملیات کاشت و داشت.

3- کشت در خاکی که قبلا با مواد شیمیایی ضدعفونی کننده تیمار شده باشد. در بعضی موارد شیوع بیماری در پی یک ضدعفونی خاک با ماده شیمیایی غیر موثر  دیده شده است.

4- حذف سریع گیاهان آلوده و در صورت امکان خاک اطراف گیاه حذف شده را نیز باید قارچ کرد تا از عدم وجود بقایای گیاه آلوده اطمینان حاصل کرد.

5- شستشوی ابزار برش و هرس با استفاده از آب و صابون و ضد عفونی فراوان آنها، برای ضد عفونی ابراز، آنها را در الکل فرو برده و روی شعله گرفته یا اینکه آنها را 10-5 دقیقه در محلول 5/0 هیپوکلریت سدیم (آب ژاول) قرار داده و سپس ابزار را با آب جوشیده شده شستشو داد.

6- تناوب زائی با استفاده از یک گیاه تکه لپه.

مبارزه بیولوژیک با استفاده از باکتری A. radiobacter استرین K84 یکی از روش های مبارزه می باشد.

2- ریشه مویی

بیماری ریشه مویی نیز از دیگر بیماریهای باکتریایی رز محسوب می شود. علایم بیماری ریشه مویی به صورت تورم هایی روی سطح ریشه یا ساقه زیر سطح خاک دیده می شوند. معمولا این تورم ها  سخت و سفت هستند اما همانند گال طوقه چوبی نیستند و ریشه های مجزا از محل این تورم ها بیرون می زنند و توده زیادی از ریشه های فیبری به طول 25-2 سانتی متر بعدا تشکیل می شوند. در شرایط نگهداری سرد و مرطوب ریشه های سفید زیادی در محل ریشه موها تشکیل می شوند. معمولا روی قسمت های هوایی گیاه علایم مشخصه خاصی تشکیل نمی شود. هرچند در سال دوم بعد از کاشت گیاه آلوده رشدشان کند شده و بعضی از آنها می میرند. مرگ گیاه بعد از سال دوم یا چهارم دیده می شود.

عامل بیماری باکتری A. rhizogenes می باشد که در بعضی موارد با A. tumifaciense اختلافاتی دارد. توسعه بیماری زمانی است که رشد گیاه در حد بهینه می باشد. بیماری در خاک هایی با دمای 20 درجه سانتی گراد شدیدتر از خاک های با دمای 26 درجه سانتی گراد می باشد.

جهت کنترل این بیماری روش های زیر توصیه می شود

-         ضدعفونی خاک ضد عفونی پایه های کشت و رعایت بهداشت زراعی در کنترل بیماری اهمیت زیادی دارند.

ضدعفونی با استفاده از بخار آب یک تیمار مناسب است. قلمه ها را می توان با فرو بردن در محلول 5/0 درصد هیپوکلریت سدیم ضد عفونی کرد. هرچند احتیاط های لازم باید در طی انجام این تیمار جهت حذف خسارت صورت گیرد. نباید اجازه داده شود که ساقه ها قبل از آنکه آنها در محلول فرو برده شوند خشک شوند به طوری که قلمه های متعددی باید در طی یک روز گرفته شوند و از فرو بردن قلمه ها در آب و هوای گرم و خشک در محلول ضدعفونی باید خودداری کرد. تانک حاوی محلول باید هرروز از نظر شیمیایی آنالیز شود و میزان هیپوکلریت کاهش یافته به محلول اضافه شود تا غلظت پیشنهادی حفظ شود. از آنجایی که غلظت ماده موثر، در اثر استفاده مکرر کاهش می یابد و PH به سرعت بالا می رود. اشکال تجاری هیپوکلریت سدیم باید قبل از استفاده بازبینی شوند چون با گذشت زمان غلظت آنها در بطری کاهش می یابد.

ج- بیماریهای ویروسی

1- موزائیک رز

علایم بیماری بسیار متغیر می باشد اما علایم مشخصه بیماری به صورت نقوش خطی، کلروز، لکه های مدور و موزائیک خفیف در برگ ها در طی فصل رشد دیده می شود. همچنین علایم شبکه زردی و موزائیک زرد هم در رابطه با این بیماری می باشد. گیاهان آلوده قدرت خود را از دست داده و به سرمای زمستان حساس می شوند.

عامل بیماری، ویروس موزائیک رز (Rose mosaic virus) می باشد که با ویروس لکه حلقوی نکروتیک مرکبات (PNRSV) ارتباط نزدیکی دارد.

ویروس های Arabis mosaic (AMV)، Appele mosic virus (ApMV)، PNRSV نیز علایم مشابهی را روی رز به وجود می آورند.

2- Strawbery latent ringspot virus  (SLRV)

این ویروس نیز در روی رز خسارت وارد می کند. این ویروس باعث ایجاد لکه های زرد کوچک نامنظم روی برگ ها شده و کوتولگی واضحی را در قسمت های هوایی و برگ ها به وجود می آورد. برگ ها حالت چرمی به خود گرفته و بدشکل می شوند. علایم بیماری در صورت مخلوط شدن با ویروس های PNRSV, AMV و بسته به شرایط محیطی ممکن است تغییر یابد. در درجه حرارت 23 درجه سانتی گراد علایم بیماری محو می شود.

3- Rose streak virus

این ویروس سبب ایجاد حلقه های سبز مایل به قهوه ای و veinbanding در برگ های کامل می شود. این علایم برگی گاهی با نقوش حلقوی روی ساقه و یا میوه نیز همراه می باشد.

برای کنترل بیماری های ویروسی و شبه ویروسی در رز حذف گیاهان آلوده و از بین بردن آنها، هرس گیاهان آلوده، استفاده از پایه های عاری از بیماری، حرارت درمانی و استفاده از کشت نوک مریستم توصیه می شوند. همچنین ضدعفونی خاک جهت حذف جمعیت های نماتدهای خاک که از ناقلین بالقوه ویروس ها هستند به کاهش آلودگی کمک خواهد کرد.

د- بیماریهای ایجاد شده در اثر نماتد

نماتدهای پارازیت گیاهی یکی از مشکلات اصلی رز در سرتاسر جهان بی شمار می روند. این بیماری ها از مناطق جداگانه زیادی گزارش شده اند، که این امر ممکن است به دلیل انتشار وسیع نماتدهای پارازیت گیاهی و دامنه میزبانی وسیع آنها باشد. همچنین نماتدهای مانند نماتد زخم ریشه یا گره ریشه که نماتدهای داخلی هستند به راحتی می توانند از طریق قلمه ها جابجا شوند.

علایم در قسمت های هوایی گیاه شامل کاهش قدرت رشد گیاه، کوتولگی برگ ها و قسمت های هوایی، کلروز، پژمردگی، ریزش برگ، کاهش کیفیت گل (طول ساقه و اندازه گل) و افزایش حساسیت به عوامل بیماری زا پوسیدگی ریشه می باشد. این علایم به عنوان زوال عمومی توصیف می شوند. گیاهانی که این علایم را بروز می دهند به دلیل کاهش کیفیت و تولید گل حذف می شوند که در روی ریشه علایم مختاف متعددی بسته به گونه نماتد و تعداد نماتدهای تغذیه کننده از ریشه ایجاد می شود. علایم واضح ممکن است به ندرت دیده شود و ریشه ها ممکن است تعدادی از انواع علایم را نشان دهند. بنابراین تشخیص مثبت نماتد به عنوان عامل علایم مشاهده شده نیاز به بازیابی نماتد از ریشه و یا خاک اطراف گیاه دارنده علایم و در پی آن شناسایی آزمایشگاهی آن دارد.

نماتدهایی که در روی ریشه یافت می شوند در جنس ها و گونه های متعددی قرار دارند، اما گونه هایی که از سایر گونه ها فراوان تر هستند شامل Pratylenchus penetrans، P. vulnus، Meloidogyne hapla، Xiphinema diversicaudatum، Helycotylenchus nannus و Macroposthonia axests می باشند.

ابزار کنترل نماتدها در رز شامل ضدعفونی بسترهای مزرعه، ضدعفونی بسترهای گلخانه قبل از کاشت، محدود کردن جابجایی گیاهان پایه آلوده و کاربرد نماتد کشهای پس از کاشت می باشد.

تیمار آب گرم به طور موثری نماتدهای مستقر روی مواد گیاهی را کنترل می کند اما این تیمارها اکثرا روی ریشه رز خسارت می زنند. خسارت حرارت روی ریشه های رز را می توان با پیش تیمار گیاه با حرارت 38 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت به منظور تحریک مقاومت به گرما کاهش داد به این ترتیب آلودگی سطحی نماتدی را می توان با غوطه ور کردن گیاه در آب 48 درجه سانتی گراد به مدت 35 دقیقه محدود کرد.

فهرست منابع

1-      Elad, Y. 1988. Involvement of ethylene in the disease caused by Botrytis cinerea on rose and carnation flowers and the possibility of control Ann. Appl. Biol. 113:589-598.

2-      Fransen, J.J. 1999. Integerated pest management in rose in “Proceedings Rose- Seminar”. Research station for floriculture and glasshouse vegetables.

3-      Horst, R.K. 1999. Compendium of Rose Diseases. APS Press. 49pp.

4-      Longree, K. 1939. The effect of temperature and relative humidity on powdery mildew of reses. Cornell university Agriculture Experimental station Memories, 223:1-43.

5-      Pizano, M. 1999. Managing gray mold on roses. Floriculture International, 14-16.

6-      Reuveni, R., Agapov, V., Reuveni, M., and Raviv, M. 1994. Effects of  foliar sprays of phosphates on powdery mildew (Sphaerotheca pannosa) of roses.  Journal of Phytopathology, 142:3-4, 331-337.

7-      Volpin, H., and Elad, Y. 1991. Influence of calcium nutrition on susceptibility of rose flowers to botrytis blight. Phytopathology 81:1390-1394.

8-      Xu, X.M.1999. Effects of temperature on the length of the inoculation period of rose powdery mildew Sphaerotheca Pannosa Var. rosae.

یک پیشنهاد برای کسب درآمد مهندسان

 شاید این پیشنهاد کمی عجیب باشد اما اعتقاد دارم برای پیشرفت، ما به هم نیاز داریم تا میهن خود را آباد کنیم. 

 بی تردید نمی توان به دولت تکیه کرد زیرا پیکره دولت اسیر جامعه آماری و بروکراسی پیچیده خود شده است، صادقانه اصرار دارم بگویم که بیشتر از آن که به ساختار بروکراسی اعتماد داشته باشم به فکر و بازوان جوانان این مرز و بوم اعتقاد دارم.

 برای اینکه به صورت تخصصی با مطالب تخصصی پیرامون دیوار حایل سبز آشنا شوید ابتدا به وبلاگ زیر مراجعه فرمایید و مطالب آن را مرور کنید

 http://fuzhandasht.persianblog.ir 

دوستان عزیز

بیش از 70 درصد شهرهای کشور در حاشیه دو رشته کوه البرز و زاگرس قرار دارد و یکی از معضلات مهم مدیریت شهری سازماندهی دیوارهای حاصل از خیابان کشی -یعنی ترانشه های درون شهری- است که چهره ای نا زیبا به شهرهای ما می دهد.

دیوار حایل یکی از راههای مقابله با شیب های تند می باشد که برخی مواقع با فرسایش شدید نیز مواجه است .

دیوار حایل سبز علاوه بر ایجاد دیوار حایل مقاوم در برابر لغزش و فرسایش به وسیله کاشت گیاهان می تواند به معیارهای زیست محیطی مورد نظر شهرداران نیز  بسیار نزدیک می باشد و با توجه به کمبود زمین برای ایجاد فضای سبز به افزایش سرانه فضای سبز نیز کمک می کند.

ما آمادگی داریم از ابتدا تا انتهای کار با شما باشیم و تمامی مراحل احداث دیوار حایل سبز را - محاسبه، طراحی و ... - را در کنار شما باشیم و بدون هیچ گونه نگرانی با انجام یک فعالیت مولد و سودآور به همراهی با شما فتخار کنیم.

اکنون بدون تردید و با اعتماد به نفس مورد اتتظار از یک مهندس عمران سطوح شیبدار پیرامون خود را مورد مطالعه قرار دهید سپس با من تماس بگیرید (09123497257) و چند تصویر از محل مورد نظر را از زوایای مختلف به ایمیل زیر ارسال کنید من نقشه تیپ و تعدادی تصویر از مراحل اجرا را برای شما می فرستم  پس از آشنایی کامل با نحوه اجرای دیوار حایل سبز اکنون مرحله اجرای کار است.

ابتدا به شهرداری ناحیه و منطقه نزدیک به محل زندگی خود (معاونت عمرانی و مسئول فضای سبز) و در صورت دسترسی به شهردار ایده خود را با ارایه تصاویر به آنها ارایه نمایید.

مطمئن هستم ایده شما از سوی آنها مورد استقبال قرار می گیرد.

اگر خود شرکت دارید از طریق شرکت خود و گرنه یک شرکت مطمئن پیدا کنید و با آن شرکت شرایط انعقاد قرارداد را دنبال کنید.

شما به زودی در این زمینه تجربه های زیادی کسب خواهید کرد.

تنها یک قول به من بدید که اگر در این زمینه موفق بودید در مسیر آینده خود شرایطی را برای مهندسین جوان به وجود بیاورید تا آنها نیز به راحتی بتوانند قابلیت و توانمندی های خود را به ظهور برسانند. 

در صورت تمایل به داشتن اطلاعات بیشتر به وبلاگ من در http://fuzhandasht.persianblog.ir مراجعه فرمایید و چنانچه به اطلاعات بیشتر نیاز داشتید با من تماس بگیرید

موفق باشید - بدرود

شریعتی

[e-mail]

مرگ

میدانید مرگ چیست؟ تعجب نکنید که یک سایت زیست محیطی که همیشه از زندگی باید سخن بگوید اکنون از تلخ ترین و تنفر برانگیز ترین کلمه ای که می توان شناخت سخن می گوید!! 

راستش توی این ده روز دل و دماغ نوشتن نداشتم واسه اینکه دوستم یاسر انصاری شب ۲۱ تیر در اثر سکته قلبی در سن ۳۲ سالگی چشم از دنیا فرو بست. 

شب هفت پدرش(دکتر انصاری) به من گفت شاگردت آخر نتونست تحمل کنه؟!!  

چه بگم واقعا پشتم از این حرفش  لرزید اشک مادر یاسر و دوتا خواهرش و همسرش خانم مژگان جمشیدی حال مناسبی برای هیچکس نگذاشته بود. 

مرحوم را من وارد تشکل های زیست محیطی کرده بودم و باهم هفت هشت نفره با تلاش شبانه روزی کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست ایران را راه انداختیم بقیه کار تلاش خودش بود و راه انداختن سبز پرس. 

باید بگم خصلت های خوبش به همه چیزش سر بود که آدم رو به فکر واداره و خواب از سر هر که به یادشه بدزده. 

چقدر بد که آدم برای دلتنگی خیلی دیر به فکر می افته و خیلی زود هم همه چیز رو فرامومش می کنه اما ما ایرونی ها تازه پس از دست دادن عزیز تازه یادمان می افته که کی رو از دست داده ایم. 

یاسر زود رفت خیلی زود تر از آن که برای رفتنش بهانه ای را پیدا کنیم بهانه با بی بهانه از کف داده ایم و دیگر بعانه ای برای اینکه منتظرش بمانیم نداریم زیرا با همین دستان خودمان توی خاک سرد قرارش دادیم و بی بهانه تر بگم که اگه می نویسم شاید فقط می خوام خودم رو سبک کنم که دارم پرت و پلا می گم!! 

دلم گرفته و از اینکه شما رو با غم خودم شریک کردم و به دامن شما اشکهام رو می ریزم منو ببخشید 

از فردا سعی می کنم فکرم رو جمع کارم بکنم و به تعهدی که دارم یعنی نوشت مطالبی پیرامون فضای سبز عمل کنم  

شب خوبی داشته باشید و آرزو می کنم که قبل از آنکه چیزی رو از دست بدید قدرش رو بدونید. 

بدرود

سپاسگزاری

 امشب این پیام را در نظر بازدید کنندگان مشاهده کردم خوشحالی خودم را پنهان نمی کنم و از همه آن هایی که نمی شناسم و به من رای داده اند سپاسگزار هستم بی تردید خوشحال تر خواهم بود که اشکالات و ایرادهای وب را به من گوشزد کنید تا با رفع ایرادات علمی و فنی راه سخت را بهتر و با نشاط تر طی کنم. 

با سپاس از همه شما  و بی نهایت عشق به ایران عزیز 

سلام دوست عزیز
پس از بررسی وبلاگ شما در مدت یک ماه گذشته وبلاگ شما به عنوان وبلاگ برتر پارسی در زمینه هنری و عمومی شناخته شد
با تشکر از زحمات شما
http://topblogs.blogfa.com/post-126.aspx
لطفا صفحه معرفی نامه خود به عنوان وبلاگ برتر را با عنوان:
وبلاگ برتر یا وبلاگ برتر گل و گیاه
در وبلاگتان لینک کنید...
http://topblogs.blogfa.com/post-126.aspx
خدا نگهدار شما و وبلاگ زیباتون

میخک صورتی

Dianthus chinensis

CARYOPHYLLACEAE

CHINA PINK

این گل در بسترها، مرزها و گل‌کاری ها و جعبه گل ها زیبا و دوست‌داشتنی است. چیدن گل‌های پژمرده وقت‌گیر است اما فصل گل‌دهی را طولانی تر خواهد کرد.

شرح ویژگی‌ها

این گیاه دوساله یا چندساله کوتاه عمر را معمولا به صورت یک‌ساله پرورش می‌دهند. این گیاه دسته‌هایی از برگ‌های و باریک می‌دهد. ساقه‌های راست و عمود، گل‌هایی مسطح به پهنای 5/2 سانتی‌متر دارد که نوک گلبرگ‌های پهن آنها حاشیه‌دار است. این گل‌های سفید، صورتی یا قرمز رنگ در سرتاسر تابستان می شکفند. از طرفی دیگر میخک های صورتی پیوند زده شده‌اند تا مدت زمان طولانی‌تری گل‌های رنگارنگ‌تر و بزرگتری تولید کنند.

ارتفاع وگستردگی

ارتفاع و گستردگی درحد 20 تا 30 سانتی‌متر دارد.

بهترین محل پرورش

کاملا آفتابگیر (در مناطقی که تابستان داغ دارند به بعد ازظهرهای سایه‌ دار نیاز است، خاک معمولی با زهکشی خوب.

شیوه پرورش

این گیاهان را در فصل بهار خریداری کرده و یا کاشت دانه را 6 تا 8 هفته قبل از آخرین یخبندان در فضای بسته آغاز کنید (فقط کمی روی آن را بپوشانید). همین‌طور می‌توانید دانه را مستقیما، 2 تا 3 هفته قبل از آخرین یخبندان، در باغ بکارید. جوانه‌ها را تنک کنید یا نشاها را با فاصله 15 تا 20 سانتی‌متر از هم قراردهید.

کاربرد در فضای سبز

میخک صورتی انتخابی طبیعی برای باغ‌های کلبه‌ای است. برای بسترهای گل و راه‌روها نیز حاشیه‌های ایوانی می‌سازد. پرورش تعدادی از آنها را در باغ‌های  کانتینری نیز امتحان کنید.

دیگر نام‌های متداول

Rainbow pink

قرنفل(میخک شاعر)

  

Dianthus barbatus

CARYYOPHYLACEAE

SWEET WILLIAM

اگر قرنفل را پس از گل‌دهی بچینید، سال بعد هم ممکن است گل بدهد، اما اگر هر سال این گیاه را از نو بکارید منظره بهتری خواهید داشت.

شرح ویژگی‌ها

چندساله‌ای با عمر کوتاه که به صورت دوساله یا یک‌ساله بادوام پرورش می‌یابد. انبوهی از برگ‌های سبز، باریک و نیزه‌ای شکل دارد و از اوایل تابستان تا اواسط آن دسته‌های متراکم و تقریبا گرد گل‌های پنج‌پر آن می‌شکفد. شکوفه‌ها خوشبو هستند و عرض هر یک از آنها 6 تا 12 میلی‌متر است. متداول‌ترین رنگ‌های آن قرمز، صورتی و سفید می باشد؛ برخی از این گل‌ها چشم یا نقاطی که دارای رنگ‌های مخالف هستند دارند.

ارتفاع و گستردگی

ارتفاع 30 تا 45 سانتی‌متر؛ گستردگی 20 تا 30 سانتی‌متر.

بهترین محل پرورش

از آفتاب کامل تا نیمه‌سایه، خاک معمولی با زهکشی خوب.

روش پرورش

برای زودترین گل‌دهی این گیاه را به صورت دوساله پرورش دهید. در تابستان دانه‌ها را بیرون در گلدان‌ها یا بستر گلخانه‌ای کاشته، و سپس در پاییز این گیاهان را به محل خودشان در باغ منتقل کنید. برای اینکه همان سال کشت گل داشته باشید دانه‌ها را حدود هشت هفته قبل از آخرین یخبندان در فضای بسته بکارید (آن‌را کمی بپوشانید). گیاهان را 2 تا 3 هفته قبل از آخرین یخبندان بیرون برده و نشاها را در فاصله 20 تا 25 سانتی‌متر از هم بکارید. اگر بگذارید که چند تا از گل‌ها دانه‌ بدهند، خودشان بذرافشانی خواهند کرد.

کاربرد در فضای سبز

این گیاه برای پرکردن بسترها و مرزها در اوایل تابستان فوق‌العاده است. برای دسته گل‌های مطبق تر و تازه ایده‌آل است.