سنگدانه های سنگین

برای تولید بتن سنگین از سنگدانه های سنگین مانند باریت ، فروفسفر ، ژئوتیت ،؛ هماتیت ، ایلمنیت ، لیمونیت ، مگنتیت و ذرات پانچی فولادی چربی زدایی شده استفاده می شود . در مواردی که به مقدار آب بلوری بالایی احتیاج است ، می توان از سوپانتیت ( که کمی سنگین تر از سنگدانۀ معمولی است ) یا بوگیت استفاده کرد .
 در مواردی که به بتنی با جرم مخصوص بیش از kg/m³ 4800 احتیاج است ، از ذرات پانچی فولادی و ساچمه استفاده می شود .
به طور کلی انتخاب سنگدانه براساس خصوصیات فیزیکی ، قابلیت دسترسی و هزینه انجام می شود . سنگدانه های سنگین باید تا حد معقولی از مواد ریز ، روغن و مواد خارجی تاثیر گذار بر پیوستگی خمیر با ذرات سنگدانه یا هیدراسیون سیمان عاری باشند . از کارایی خوب ، جرم مخصوص حداکثر و صرفه جویی اقتصادی ، سنگدانه ها باید تقریباً شکل مکعبی داشته و ذرات پولکی یا دراز در آن زیاد نباشد .

بتن سنگین

جرم مخصوص بتن سنگین به حدود kg/m³ 6400 می رسد . از بتن سنگین اصولاً به عنوان حفاظ پرتوگیر استفاده می شود اما به عنوان وزنۀ تعادل و دیگر کاربردهایی که سنگین وزن اهمیت دارد نیز مورد استفاده قرار می گیرد . بتن سنگین به عنوان مصالح محافظ پرتوگیر در مقابل تاثیرات زیان بخش پرتوهای X ، پرتوهای گاما و تابش نوترونی حفاظت ایجاد می کند . انتخاب بتن برای حفاظت تابشی به الزامات فضا و نوع و شدت تابش بستگی دارد . در مواردی که الزامات فضا فاقد اهمیت است ، بتن معمولی معمولاً اقتصادی ترین حفاظت را ایجاد می کند . در فضاهای محدود ، بتن سنگین امکان می دهد تا بدون فدا کردن تاثیر حفاظ پرتوگیر از ضخامت حفاظ کاسته شود .
مقدار جرم مخصوص و آب بتن محافظ پرتوگیر معمولاً براساس نوع و شدت تابش تعیین می شود . کارایی حفاظ بتنی در برابر پرتوهای گاما تقریباً با جرم مخصوص بتن متناسب است . جرم مخصوص بیشتر ، حفاظ موثرتری ایجاد می کند . از طرف دیگر حفاظ موثر در برابر تابش نوترونی مستلزم هر دو عامل جرم مخصوص بالا و پایین است . هیدروژن موجود در آب عنصر سبک موثری در حفاظ بتنی است . برخی سنگدانه ها از آب بلوری به نام آب پیوندی تشکیل شده اند که بخشی از ساختار آنها را تشکیل می دهد . به همین دلیل چنانچه کاهش پرتوهای گاما و تابش نوترونی هر دو ضرورت داشته باشد ، اغلب از سنگدانه های سنگین با مقدار آب بلوری بالا استفاده می شود . برای کاهش تابش نوترونی شیشۀ بور نیز اضافه می شود .

بتن سبک سازه ای

بتن سبک بتنی است که جرم واحد حجم آن به مقدار قابل توجهی از بتن ساخته شده با شن یا سنگدانه های شکسته کمتر است . محدودۀ جرم مخصوص خشک کوره ای این بتنها از 240 تا kg/m³ 1850 و محدودۀ مقاومت فشاری آنها از MPa ۰/۷ تا بیش از MPa40 متفاوت است .
در استاندارد CSA A233.1 بتن سبک سازه ای بتنی تعریف شده است که مقاومت فشاری 28 روزۀ آن از MPa 20 بیشتر بوده و جرم مخصوص هوا خشک آن از kg/m³ 1850 بیشتر نباشد . بتنی نیمه سبک سازه ای نیز دارای همین مقاومت فشاری است ، اما جرم مخصوص هوا خشک آن بین 1850 تا kg/m³ 25000 است . برای کاربردهای سازه ای معمولاً زمانی از بتن سبک استفاده می شود که کاربرد آن به کاهش هزینه کلی
سازه ای با کاهش بارهای مردۀ روی سازه به دلیل استفاده از فولاد آرماتوربندی کمتر ، هزینۀ پایین تر پی و بنابراین هزینۀ کلی کمتر جبران می شود . همچنین استفاده از بتن سبک سازه ای در گسترش یا نوسازی ساختمانهای موجود نیز دارای مزیت است .

تعریف بتن

بتن بنا به تعریف مصالح مرکبی است که اصولاً از یک ماده چسبنده و ذرات سنگدانه تشکیل شده که آن را می توان به شکلهای بسیار زیادی در آورد .در بسیاری از موارد نام بتن فهرست شده خود نشانگر خصوصیت یا شرایط بتن است . نامهای تجاری ارائه نشده اند . در موضوع بندی جدید برخی از بتنهای متداول تر شرح داده می شوند.