غمگنانه نوروز را تبریک می گویم

امسال گام های عمو نوروز نا استوار و لرزان به سوی ما می آید و علی رغم تمایل خیلی ها با سرعت سال ۱۳۹۰ رو به پایان است. دشمنان کوس جنگ را نواخته اند و باد زمزمه های شوم پلیدی را به سمت باغ هدایت می کند و لاشخواران بر ستیغ شاخه های خشک درختان پیرامون این گربه ملوس منتظر حمله شیاطین لحظه شماری می کنند. 

ما باید هفت سین صلح را بچینیم و قبل از آن که زود دیر شود باید دست به کار شویم. کاسه چه کنم چه کنم را کنار بگذاریم و برای هم تب کنیم و اگر لازم باشد بمیریم. 

دوستان من اگر شکممان سیر است، پیرامون خود را خوب ببینیم و گرسنگان گرسنه تر از دیروز را دریابیم و قبل از آن که امیدشان به نا امیدی مبدل شود در کنار سفره مان جایی برای آنان باز کنیم. 

امیدوارم سالی سخت تر از سال ۹۰ انتظار ما را نکشد اما باید خود را برای سال های سخت تر آماده کنیم. 

من بر خلاف بسیاری که اعتقاد دارند، ما ایرانی ها مشارکت جو نیستیم و در کارهای انفرادی موفق تر یم اعتقاد دارم که این گفته القای دیدگاه ستمگران برای به بردگی کشیدن محرومان به ویژه آنانی که دچار فقر علمی و فرهنگی هستند در جامعه تکثیر شده است در حالی که ما در طول تاریخ نشانه های زیادی را در ارتباط با مشارکت اجتماعی مشاهده می کنیم که تحولات عظیمی را ایجاد کرده اند و نمونه بارز آن انقلاب انقلاب مشروطه و ۵۷- صرف نظر از نتایج آن- بوده است.  

دوستان من 

نیوکانت ها و نو محافظه کاران جهان چه در اسراییل و چه در ایران سال ۲۰۱۲ را از سال ها قبل برای جنگ جهانی برگزیده اند و ایران را به عنوان بهترین گزینه برای اهداف شوم خود انتخاب کرده اند، برای آن که دروغ بزرگشان بر ملا نشود -تا مجددا فرصت یابند دروغی دیگر بسازند-دو راه حل دارند یک آن که بگویند خداوند از نظر خود مبنی بر نابودی جهان برگشت و دویم آن که دست به جنگی ویرانگر بزنند که البته می دانند این شیر خفته شاید در برابر مصایب و اذیت مگس ها تحمل کند اما در برابر هجوم بیگانه هرگز آرام نخواهد نشست و این یعنی در گیر شدن کل خاورمیانه و جنگی فرا گیر. 

عزیزان من 

آنان که می دانند و آگاهی دارند جنگ میراث شوم ضحاک صفتانی است که خوراکشان مغز جوانانی برومند است تا مار های خودخواهی خود را آرام کنند تمام تلاش خود را برای جلو گیری از جنگ به کار ببرند اما به یاد داشته باشند که یگانه راه، آگاهی بخشی و افزایش دانایی افراد جامعه است. 

اکنون زمان آن رسیده است تا به تاریکی ها و دخمه های وحشت و تباهی حمله بریم و بر تباهی های بی خردی چراغ بیفروزیم و رنسانسی نو در کشور پدید آوریم البته می دانم راه سختی در پیش داریم و پلیدان نیز بر سخت گیری ها و خون ریزی های خود خواهند افزود. 

نمی توانستم چون گذشته فقط به تبریک فرا رسیدن سالی نو بسنده کنم، دل نگرانی هایم بیش تر از آن بود که بی خیال بگذرم. می ترسیدم بترسم و سکوت کنم ، باید ترس را کنار زد و با هم حرف هایمان را تکثیر کنیم. 

با این حال عید خوبی را در کنار خانواده برای شما آرزو می کنم.