مرگ

میدانید مرگ چیست؟ تعجب نکنید که یک سایت زیست محیطی که همیشه از زندگی باید سخن بگوید اکنون از تلخ ترین و تنفر برانگیز ترین کلمه ای که می توان شناخت سخن می گوید!! 

راستش توی این ده روز دل و دماغ نوشتن نداشتم واسه اینکه دوستم یاسر انصاری شب ۲۱ تیر در اثر سکته قلبی در سن ۳۲ سالگی چشم از دنیا فرو بست. 

شب هفت پدرش(دکتر انصاری) به من گفت شاگردت آخر نتونست تحمل کنه؟!!  

چه بگم واقعا پشتم از این حرفش  لرزید اشک مادر یاسر و دوتا خواهرش و همسرش خانم مژگان جمشیدی حال مناسبی برای هیچکس نگذاشته بود. 

مرحوم را من وارد تشکل های زیست محیطی کرده بودم و باهم هفت هشت نفره با تلاش شبانه روزی کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست ایران را راه انداختیم بقیه کار تلاش خودش بود و راه انداختن سبز پرس. 

باید بگم خصلت های خوبش به همه چیزش سر بود که آدم رو به فکر واداره و خواب از سر هر که به یادشه بدزده. 

چقدر بد که آدم برای دلتنگی خیلی دیر به فکر می افته و خیلی زود هم همه چیز رو فرامومش می کنه اما ما ایرونی ها تازه پس از دست دادن عزیز تازه یادمان می افته که کی رو از دست داده ایم. 

یاسر زود رفت خیلی زود تر از آن که برای رفتنش بهانه ای را پیدا کنیم بهانه با بی بهانه از کف داده ایم و دیگر بعانه ای برای اینکه منتظرش بمانیم نداریم زیرا با همین دستان خودمان توی خاک سرد قرارش دادیم و بی بهانه تر بگم که اگه می نویسم شاید فقط می خوام خودم رو سبک کنم که دارم پرت و پلا می گم!! 

دلم گرفته و از اینکه شما رو با غم خودم شریک کردم و به دامن شما اشکهام رو می ریزم منو ببخشید 

از فردا سعی می کنم فکرم رو جمع کارم بکنم و به تعهدی که دارم یعنی نوشت مطالبی پیرامون فضای سبز عمل کنم  

شب خوبی داشته باشید و آرزو می کنم که قبل از آنکه چیزی رو از دست بدید قدرش رو بدونید. 

بدرود